LDODK/Rinsma Modeplein slaagde er op een zonovergoten sportpark in De Lier niet in om een fantastisch zaal- en veldseizoen te bekronen met een hoofdprijs. De formatie van Henk Jan Mulder haalde tegen DOS’46 niet haar gebruikelijke niveau. De Nijeveners wonnen terecht met 14-18.
“Dit is zo frustrerend.” Erwin Zwart is na afloop zwaar teleurgesteld. “Het is niet zo dat DOS’46 zo geweldig was, maar we kwamen zelf nooit in ons eigen spel.” En dat gold met name voor het tweede aanvalsvak met broer André Zwart, Friso Boode, Femke Faber en Diana van der Vorst.
Na een paar goede eerste minuten met twee snelle treffers van Erwin Zwart en Marjolijn Kroon, verzuimde LDODK om door te drukken. En daar waren legio kansen voor omdat DOS’46 in die beginfase niet in de wedstrijd zat. Het tweede aanvalsvak, dat de afgelopen weken wel vaker haperde, kon aanvallend echter letterlijk niets klaarspelen en ging zelfs met nul doelpunten de rust in. Hierdoor kreeg DOS’46 de tijd om zich in de wedstrijd te spelen. Dat LDODK bij kon blijven was met name te danken aan Marjolijn Kroon die wel haar niveau haalde. Bovendien mistte DOS’46 vijf minuten voor rust bij een 5-7 stand in het voordeel van de Nijeveners een stip. Dat leek op dat moment cruciaal omdat LDODK direct daarop met twee treffers van Erwin Zwart, vlak voor rust alsnog weer kon aanhaken.
En toen Femke Faber direct na rust ook het andere vak voor het eerst liet scoren en LDODK op voorsprong kwam, gloorde er weer hoop op een goede afloop. Dat bleek echter ijdel. Vooral het tempo bleef te laag. Er werd veel in de trechter gespeeld en te weinig diepgang gezocht. En daarmee werd het DOS’46 verdedigend wel erg gemakkelijk gemaakt. Het inbrengen van Eline Haan en Julian Frieswijk mocht niet baten, ondanks dat beide spelers meer dynamiek brachten en nog wel tot scoren kwamen. Toen DOS’46 bij 10-11 doordrukte naar 10-14 halverwege de tweede helft, kon alleen een scenario, zoals in de halve finale tegen TOP, LDODK nog redden. Maar DOS’46 hield het hoofd koel. En bleef, met de tijd aan haar zijde, geconcentreerd en geduldig zoeken naar de goede kans. Elke treffer aan Friese kant kon worden beantwoord.
Uiteindelijke leidde dat tot een 14-18 eindstand in het voordeel van DOS’46. “We hebben vandaag echt wel mogelijkheden gehad, maar we schoten zo slecht. Organisatorisch stond het niet goed. We namen niet de goede kansen en er zaten veel domme ballen tussen.” Het goede voorbeeld dat LDODK 2 een dag eerder had gegeven door de Nederlandse veldtitel bij reserveteams op te eisen, kreeg helaas geen navolging. “We hadden heel graag de dubbel willen halen met deze groep.”
En dus kan LDODK haar misschien wel mooiste seizoen ooit, niet bekronen met een prijs. Dat is zuur, dat is jammer, maar dat is niet het einde van de wereld. LDODK heeft het afgelopen seizoen fantastische dingen laten zien. Vooral die wedstrijden waarin LDODK uit schier onmogelijke positie op vaak sensationele wijze toch weer terug wist te komen, zullen beklijven. En ook het steeds sterker worden van de gehele spelersgroep – zie de prestaties van LDODK 2 – biedt perspectief voor de toekomst. Dus geldt voor het volgend seizoen gewoon weer: nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Foto: Jacob Heres/Korfbalfoto.nl