Zonder vrijwilligers, geen LDODK. In de rubriek Wij Zijn LDODK vragen we vrijwilligers welke functie ze bekleden en wat ze daar zo leuk aan vinden. Deze keer: Wilco Berga, begeleider van onze G-korfballers én schrijver van de LDODK 1 wedstrijdverslagen.
Wilco en zijn Aukje zijn al jarenlang betrokken bij LDODK. “Ik korfbal zelf in het Midweekteam, Aukje doet al 10 jaar van alles achter de schermen voor de club en ook onze kinderen hebben hier gekorfbald.” Als 8-jarige begon Wilco met korfballen, toen nog bij LDO. In de jaren die volgden speelde hij in de jeugd en bij de senioren in het eerste. Rond zijn 35ste zette hij een tijdelijke punt achter zijn korfbalcarrière. “Later gingen mijn kinderen korfballen en was ik actief als trainer bij de junioren.” Zowel dochter Marije als zoon Menno hebben totdat ze gingen studeren bij LDODK gekorfbald. Nu Marije in Nijmegen werkt en Menno in Utrecht studeert beoefenen ze de korfbalsport daar. “Dat vind ik mooi. Mijn vrouw en ik gaan graag daar kijken als ze wedstrijden hebben.”
Sinds LDODK in de Korfbal League speelt is Wilco één van degenen die zorgt voor de wedstrijdverslagen. Met een verleden als freelancer sportverslaggever voor o.a. de Leeuwarder Courant is deze taak op zijn lijf geschreven. “Ik vind het leuk om te doen. Soms hik ik er tegenaan, maar als ik eenmaal op mijn plekje zit tijdens de wedstrijd vermaak ik me prima. Een beetje ouwehoeren met de journalisten en andere vrijwilligers. Ondertussen maak ik aantekeningen. En na de wedstrijd haal ik quotes bij een paar spelers.” Hij houdt zijn verslagen graag origineel, dus zonder clichés. Om die reden spreekt hij meestal geen trainers. “Een mooie uitspraak van Julian Frieswijk die nog volop in zijn emotie zit, heb ik veel liever”, aldus Wilco.
Sinds dit seizoen is Wilco ook begeleider van onze G-korfballers. Samen met Kevin Feenstra traint hij elke maandagavond een vaste groep enthousiaste sporters met een verstandelijke beperking. Wilco: “Doety Waninge regelt alle rimram eromheen, heel fijn. Kunnen Kevin en ik ons bezig houden met de leuke dingen.” Elke maand gaan ze met zijn allen in een busje van Maatwurk op pad om een toernooi te spelen. En dat is volgens Wilco het absolute hoogtepunt. “Ze kennen elkaar allemaal, dus het is één grote reünie. Het gaat niet om winnen, maar om het samen zijn. En dan vooral samen plezier maken.” En daar geniet Wilco van. “Ze juichen net zo hard voor een goal van iemand anders. Dat is toch prachtig.” Wilco noemt onze G-korfballers de paradijsvogels van de club. “Ik heb altijd al wat gehad met mensen die anders zijn. Deze mensen zijn zo puur en eerlijk.”
Wilco doet veel, maar hij doet het graag. “Het samenhorigheidsgevoel is bij LDODK groot. We doen het echt met zijn allen. Als er iets is, is er áltijd iemand die je helpt of aan je denkt. Het voelt soms als een grote familie.”
Zijn eigen drive om te korfballen pakte hij een paar jaar geleden ook weer op. “Ik ging bij KorfFit, wat speciaal voor 50plussers in het leven is geroepen. Prachtig. Een beetje schieten, wat oefeningen en daarna gezellig een frisje met de dames en de cola-boys.” Maar wat bij KorfFit niet gebeurt en Wilco juist wél graag doet is partijtjes spelen. “En dus ben ik vorig jaar weer begonnen, nu in het Midweekteam.” En dat brengt hem veel plezier. “De eerste helft moeten we er even inkomen. De tweede helft krijgen we de boel meestal wel aan de praat en de derde helft zijn we pas echt op stoom”, vertelt hij lachend. Op dit moment kampt Wilco met een blessure, die hij opliep tijdens het korfballen in de zaal. Ondanks dat hij hierdoor momenteel niet kan korfballen, weet hij door zijn blessure wel dat hij meer dan goed zit bij LDODK. “Toen Jikke Kortstra me een lief-en-leed-presentje namens de club bracht toen dacht ik het weer. Deze club is goud waard.” Hoe zijn blessure zich in de toekomst ontwikkelt weet Wilco niet. Wat hij wel zeker weet, korfballend of niet, betrokken bij LDODK blijft hij altijd.