Twee dames in hetzelfde team die allebei Femke Faber heten. De kans op het winnen van de Staatsloterij lijkt groter, maar bij LDODK/Rinsma Modeplein is het toch echt het geval. Ze klommen allebei vanuit de jongste jeugd van LDODK op naar het hoogste niveau. En ze zijn géén familie.
Het gesprek is na de laatste oefenwedstrijd van LDODK/Rinsma Modeplein tegen DVO amper begonnen of de oudste Femke (28 jaar) komt al met anekdotes. “Ik word nog weleens door haar moeder gebeld met de vraag hoe laat ik thuis ben of iets anders. Misschien moet ze de namen in haar telefoonlijst toch een keertje aanpassen”, zegt senior met een grote glimlach, terwijl de 20-jarige junior er al net zoveel pret om heeft.
Zij heeft al haar hele korfballeven te maken met de vergelijking met haar oudere naamgenoot. “Ik ben er zelf nooit zo mee bezig geweest. Ik weet nog dat ik een keer gevraagd werd bij een wedstrijd of ik ook veel leerde door naar Femke te kijken, maar ik was helemaal niet zo bezig met het eerste. Pas later in de A’s, misschien de B’s, ben ik wel bewust op haar gaan letten.”
Wat ze zou willen overnemen qua korfbalkwaliteiten? “Nou, alles wel eigenlijk. Vooral haar erelijstje met WK- en EK-titel, Korfbalster van het Jaar en Topscorer van de Korfbal League”, zegt junior met een twinkeling in haar ogen. “In het veld zou ik wel net zulke harde acties willen maken en ook net zo snel, en zuiver, een vrije bal nemen.”
Bewust
Senior ziet wel gelijkenissen tussen haarzelf en het aanstormende talent, maar benoemt ook een belangrijk verschil. “Femke is heel erg bewust bezig met haar eigen leerproces, ze zuigt alle informatie op. Ze heeft een enorme gedrevenheid. Ik was 19 jaar toen ik in het eerste terechtkwam, maar was toen heel anders met de sport bezig dan nu. Ik wilde heel graag hoor, laat daar geen twijfel over bestaan, maar ik dacht niet zo goed na over hoe ik goed voor mezelf moest zorgen om wekelijks topprestaties te leveren. Een trainingsbeest was ik op die leeftijd zeker niet. Ik ging gewoon, maar de echte gedrevenheid in hoe je je sport beleeft, is pas veel later gekomen.” De verdere professionalisering binnen LDODK/Rinsma Modeplein speelt daar volgens de international zeker een rol in. “De faciliteiten zijn nog weer zoveel beter dan toen. Die kansen moet je grijpen en dat doet de jonge Femke.”
Femke junior weet nog wel een eigen verbeterpunt ten opzichte van haar oudere ploeggenote. “Ik wil ook net zo kunnen verdedigen. Het oogt soms toch wel echt heel ontspannen zoals zij het doet.” Senior: “Ik verdedig op ‘safe’ en dat is een stukje ervaring. Ik heb altijd zoiets van ‘peer die bal er eerst maar eens in vanaf hier’. Als ze dat lukt, ga ik meer druk geven, maar ik haal liever eerst de doorbraak eruit.”
Altijd en overal
Qua karakter zien de twee speelsters overigens ook gelijkenissen. Bijna in koor zeggen ze: “Je hoort ons overal en altijd”, waarna een lachsalvo volgt. “Soms zeg ik weleens tegen mezelf thuis: ‘vandaag even rustig en geen opmerkingen maken’, maar dat lukt vrijwel nooit”, aldus senior. Junior vult aan: “Ik doe precies hetzelfde, maar we hebben ook echt dezelfde soort humor. Soms is naar elkaar kijken al genoeg om dubbel te liggen.”
Dan tot slot nog wel even over de bijnamen van Femke senior en junior, zoals de buitenwereld ze kent. “Ik sta eigenlijk al mijn hele korfballeven binnen de club bekend als Flaam”, legt de oudste uit. “In de selectie gaat het over Flaam en Femke en dan weet iedereen over wie het gaat.” Overigens was het voor senior en junior zelfs nog een tijdje ‘grote Femke en kleine Femke’, maar aangezien ‘kleine Femke’ op een gegeven moment langer was (1.78 om 1.73 meter) gingen die termen al snel de prullenbak in.
Lachend: “Maar met het predicaat senior en junior ben ik ook wel klaar nu.” Ergens tijdens een trainingsoefening gaf Wim Bakker uitleg en pakte daarbij Femke en Femke als voorbeeld. “Was het ‘als Femke senior dan zo loopt, dan doet Femke junior dit, waarna Femke senior daarnaartoe loopt en de bal zo speelt op Femke junior’. Dit is toch niet te doen, dacht ik bij mezelf. Al die omroepers in sporthallen gebruiken het ook. Ik begrijp het, want zo is het gemakkelijk uit te leggen. Maar het is nu ook wel mooi geweest. We hebben dezelfde naam, maar we zijn allebei onszelf. Femke Faber en Femke Faber. Punt.” Niet verrassend: ook daar zijn ze het over eens.
Doelen
Femke ‘Flaam’ Faber: “Ik wil dit seizoen tweede of derde worden in de competitie, met natuurlijk een voorkeur voor tweede om zo het thuisvoordeel te pakken in de play-offs. PKC is de absolute favoriet, maar ik vind ons alleen maar sterker geworden en denk dat Fortuna en DVO ingeleverd hebben. Het kan dit jaar echt, al weten we ook dat niets vanzelf gaat. Dat hebben we vorig jaar wel gemerkt, ook met de blessures van verschillende spelers. En we zullen geen misstappen meer mogen maken door punten te verspelen bij de clubs die onderin staan. Die potjes moet je winnen en dan in de onderlinge duels met de teams bovenin bepaal je waar je vervolgens eindigt. Maar de groep heeft zich echt ontwikkeld en we hebben meer pijlers om er een goed jaar van te maken. Ik mis nog één titel en dat is die van Ahoy. Die zou ik heel graag nog toevoegen aan het lijstje.”
Femke Faber: “Ik heb afgelopen seizoen veel gespeeld, maar ik wil het niet het jaar van mijn doorbraak noemen. Ik heb voor mijn gevoel niet laten zien wat ik allemaal kan. Ik legde mezelf te veel druk op, dacht te veel na en kwam eigenlijk nooit echt lekker in mijn eigen spel. Dit jaar wil ik veel meer genieten en van daaruit de beste korfbalster zijn die ik kan zijn. Dan hoop ik dat dit echt het jaar van mijn doorbraak wordt.”