Zonder vrijwilligers, geen LDODK. In de rubriek Wij Zijn LDODK vragen we vrijwilligers welke functie ze bekleden en wat ze daar zo leuk aan vinden. Deze keer: Marc Blaauw, de man die een onvergetelijke rol speelde in de ontwikkeling van de topsport van LDODK.
Marc komt uit een echte korfbalfamilie. De liefde voor korfbal is hem met de paplepel ingegoten. Op zijn vijfde werd hij zelf lid van LDODK en dat maakt hem aankomend seizoen 40 jaar lid van de club. In die periode korfbalde hij zelf tot zijn 32ste, waarvan 7 jaar in de selectie, is hij 30 jaar als vrijwilliger en 15 jaar als voorzitter van de topsportcommissie actief. Van die laatste rol neemt hij binnenkort afscheid. Die beslissing was niet makkelijk, maar soms voel je dat het tijd is voor iets anders. “Ik denk ook dat het gezond is, dat niet altijd dezelfde kop de beslissingen maakt”, licht Marc toe. Dat neemt niet weg dat hij van elke seconde genoten heeft. “Een prachtige tijd waarin ik ongelofelijk veel beleefd en nóg meer geleerd heb.”
Van alle markten thuis
Als vrijwilliger bij LDODK is Marc van alle markten thuis. “De oude kantine voor het seizoen begon weer spik en span maken, onkruid weghalen, schoonmaken, verven. Noem maar iets op en ik heb het vast wel gedaan”, lacht hij. Ook de rol van trainer en reserve coach vervulde hij in de afgelopen jaren met het grootste plezier. Maar zijn hart ligt bij het scouten van talent. Nieuwe topspelers binnenhalen, daar krijgt Marc energie van. “Zoals Sabine Verhoef. We hadden haar al eerder op het oog. Ik vergeet nooit meer dat ik samen met Jan Sjoerd en Femke Faber naar Ermelo reed. Een gezellig uitje, maar met een duidelijk doel. Sabine overtuigen dat ze bij ons moet komen spelen. Daar samen aan werken, dat vind ik het mooiste wat er is.” Als scout komt hij op veel plekken en ontmoet hij aan de lopende band nieuwe mensen. “Gewoon machtig mooi wat ik in die tijd beleefd heb.”
Niet alleen als scout, maat ook als voorzitter van de topsportcommissie zette Marc het topsport gedeelte binnen LDODK neer. In de breedste zin van het woord zette hij samen met alle leden van de technische commissie het technische beleid op topniveau uit. Marc: “Ik was er veel tijd aan kwijt, maar het gevoel wat ik kreeg als ik een nieuw talent in de selectie zag korfballen waar ik het eerste contact mee gelegd heb was elke minuut die ik erin gestoken heb meer dan waard. Ook de samenwerking met de andere leden was altijd fantastisch.” Zijn kracht? Marc vervulde belangeloos zijn rol en deed het met maar één reden: “Omdat ik het leuk vond. Niks meer en niks minder.”
‘Het is en blijft mijn club’
Wat LDODK voor Marc betekent? “LDODK zit in mijn hart. Het is een bepaald gevoel. Ik heb echt een passie voor LDODK.” De sport zelf, de mensen die erbij horen, de feestjes en het biertje na de wedstrijden, de gezelligheid, de waardering die er voor iedereen is, het clubgevoel. Marc kan nog wel even doorgaan. “Of je nu wel of niet van korfbal houdt, bij LDODK ben je altijd welkom en is het altijd gezellig”, vertelt Marc. Marc is trots op LDODK. “Het is een club die zich de afgelopen jaren enorm ontwikkeld heeft. En die ontwikkeling is nog volop bezig. En dat zonder het familiaire en soms kneuterige gevoel te verliezen”, vertelt hij.
Marc geeft zijn liefde voor korfbal en LDODK door aan zijn twee dochters Lieke en Silke. Lieke, zijn jongste dochter korfbalt bij de kabouters en Silke zit in de F’jes. Marc: “Ik vind het super hoe dat bij beide meisjes geregeld is. Op een speelse wijze maken ze kennis met deze fantastische sport.” Betrokken bij ‘zijn club’ blijft Marc, mede door zijn dochters, altijd. En daar zijn we meer dan blij mee. Want LDODK zonder Marc is als een zomerse dag zonder een ijsje. “Het is mijn club en blijft mijn club”, aldus Marc. “Ik hoop dat ik nog steeds last minute opgeroepen word om bijvoorbeeld alle zaken in de sporthal op te bouwen. Ik zal er dan altijd zijn”, sluit hij vastberaden af.