André Zwart (33) was er bij toen zijn LDODK naar de Korfbal League promoveerde. Tien jaar later is hij nog steeds van de partij. Hij kijkt negen keer terug en één keer vooruit op korfballen op het hoogste zaalniveau.
‘12/’13 – achtste plaats
“Sommige junioren die nu overkomen naar de selectie weten niet beter dan dat LDODK in de Korfbal League speelt. Best gek, zelf heb ik met het eerste nog eerste klas gespeeld. We kwamen echt van heel ver, met een groep die voornamelijk bestond uit eigen kweek LDODK’ers. De weg naar de Korfbal League herinner ik mij eigenlijk beter dan ons debuutjaar. Al was de eerste wedstrijd natuurlijk fantastisch. In een vol Kortezwaag versloegen we Blauw-Wit, een jaar eerder nog derde in de eindranglijst. We waren voor iedereen dé degradatiekandidaat, maar hielden Nic. en DeetosSnel keurig onder ons. Vooral thuis waren we sterk.”
‘13/’14 – achtste plaats
“Weer een seizoen lang knokken. Op bezoek bij de grote ploegen waren we kansloos, thuis konden we wel verrassen. Het kwam uiteindelijk aan op de wedstrijden tegen OVVO en Nic., die wonnen we allebei. Zeker die zondagmiddag thuis tegen Nic. staat me nog bij. Daar kwam iets van 1.200 man publiek op af, de deur ging op slot. Henk Jan Mulder, later onze trainer, was de eerste die werd geweigerd, haha.”
‘14/’15 – zevende plaats
“Van dit seizoen staat me niet zoveel meer bij, het was niet echt spannend. We waren duidelijk beter dan OVVO en KVS, dus hoefden we ons weinig zorgen te maken over degradatie. Eigenlijk was het een beetje saai, meedoen om de play-offs was ook nog niet aan de orde.”
‘15/’16 – zesde plaats
“Het eerste jaar met Erik Wolsink als trainer. Langzaam aan ontstond het geloof dat we misschien ook weleens een beetje omhoog mochten kijken. We eindigden in de middenmoot, maar merkten wel dat we echt groeiden. Voor mij was het aanvallend misschien wel het beste jaar. Ik werd met 122 goals topscorer van de Korfbal League. De tegenstander maakte niet uit, ik schoot er gemiddeld 6 of 7 in per wedstrijd. Ik nam ook alle strafworpen en kan mij nog een paar geweldige goals herinneren waarbij ik niet af te stoppen was. Het beeldje dat ik op het korfbalgala kreeg staat nog steeds in de woonkamer; daar ben ik trots op.”
‘16/’17 – derde plaats
“Een bijzonder seizoen. Met Marjolijn Kroon en Friso Boode waren er ineens twee topspelers van buiten. Het besef dat we echt een goede ploeg hadden groeide, het halen van de play-offs was ons doel. Dat we dat doel bereikten was heel bijzonder. We wonnen van TOP en hadden in de play-offs tegen hen het idee dat er misschien iets mogelijk was. Dat viel tegen, TOP schakelde ons betrekkelijk eenvoudig uit. We beseften dat we nog wel een niveau hoger moesten presteren om echt verder te komen.”
‘17/’18 – vijfde plaats
“Een heel pijnlijk seizoen. We liepen de play-offs mis en Wolsink werd twee wedstrijden voor het einde van de competitie ontslagen. Het liep niet, er waren irritaties over en weer, we kwamen niet meer op één lijn. Een dag na zijn vertrek verloren we bij PKC en moesten we hopen op winst van Blauw-Wit op Fortuna. Dat gebeurde niet, het seizoen was over en mislukt. De rek was er in die samenstelling uit. Erg jammer, want Wolsink heeft ons echt wat gebracht. Hij zorgde voor lef, bravoure en het overtuigd zijn van je eigen kwaliteiten. Zijn compleet andere kijk op korfbal en zijn mentaliteit deed ons goed. Dat hadden we na zes jaar Gerald Aukes en drie seizoenen Jan Sjoerd Pool, nuchtere Friezen, gewoon nodig voor de volgende stap.”
‘18/’19 – derde plaats
“We draaiden met Henk Jan Mulder een goed seizoen en waren nog voor de laatste speeldag al zeker van de play-offs. Fortuna won op de slotdag in Gorredijk en werd alsnog vierde. De play-off tegen PKC werd echt een teleurstelling. We hadden hoge verwachtingen, maar gingen weer met 2-0 onderuit. Gewoon weer een maatje te klein, zeker in Papendrecht. Zelf was ik inmiddels van een pure spits en een-tegen-eenverdediger meer een allround-speler geworden, in dienst van het team. Daar moest ik aan wennen, maar ik merkte zelf ook wel dat ik meer moeite moest doen om vrij te komen. Dus dan ga je het anders invullen. Fortuna werd uiteindelijk landskampioen. We wachten nog altijd op dat kratje bier als bedankje voor die twee punten, haha.”
‘19/’20 – vierde plaats (17 duels)
“In weer een minder seizoen leken we de play-offs zelfs te gaan missen. Met echt een heel slechte fase, waarin niks lukte. We zijn een week andere dingen gaan doen en ineens wonnen we bij PKC. De net teruggekeerde Femke Faber speelde meteen een fantastische wedstrijd. Zoals alles klopte, bij iedereen. Zelfs de reserves waren op hun manier briljant. Ineens zaten we er helemaal in, pakten we nog een paar ploegen en waren we met een goed gevoel op weg naar de play-offs. Toen kwam corona en konden we het seizoen niet afmaken.”
‘20/’21 – vierde van de zes
“Zonder publiek korfballen was heel raar, net als al dat testen. Uiteindelijk was ik wel blij dat we mochten spelen. Marjolijn en Friso waren gestopt, Femke en Diana ontbraken vanwege werk in de zorg. We wisten dat het daardoor lastig zou worden, maar waren wel aan onze stand verplicht bij de eerste vier in de poule te eindigen. Dat lukte, maar zonder overtuiging. Toen volgde Fortuna als tegenstander. De eerste wedstrijd waren we na rust kansloos, maar vervolgens knokten we ons thuis naar de winst. In het derde duel stonden we bij rust drie goals voor. Dat konden we helaas niet bolwerken, maar het was wel de eerste zege in de play-offs en die laatste twee duels gaven toch een goed gevoel.”
‘21/’22 – plaats ??
“Jammer genoeg weer in twee poules, dus we spelen weer niet tegen TOP en DOS’46. Dat is zonde. Bij de eerste drie eindigen is een uitdaging, waar we natuurlijk wel voor gaan. Het is super dat Marjolijn weer terug is en Femke is er, als kersvers Europees kampioen, ook weer volledig bij. En prachtig is de ontwikkeling van Ran Faber, die net als ik als kleine jongen al bij de club korfbalde. Hij heeft zoveel talent, maar bovendien ook een goede ‘kop’; hij werkt keihard om beter te worden. Ja, ik heb het op trainingen lastig tegen hem, maar dat is alleen maar mooi. Ik heb even getwijfeld, maar ben er gewoon weer bij. Helaas op dit moment nog wel geblesseerd, maar ik hoop snel weer aan te sluiten. Het is gewoon heerlijk om op dit niveau te korfballen. Ik ben trots op wat we als LDODK in tien jaar hebben neergezet.”